Σεργκέι Ζαριάνκο. Πορτρέτο του τραγουδιστή όπερας Όσιπ Πετρόφ. 1849
Ο Όσιπ Πετρόφ γεννήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1807 στην πόλη Ελισαβετγκράντ. Ο Ιόνκα (όπως τον ονόμαζαν τότε) Πετρόφ μεγάλωσε χωρίς πατέρα. Η μητέρα του ασχολούταν με το εμπόριο στις αγορές και συγκέντρωνε μετά βίας τα απαραίτητα. Σε ηλικία επτά ετών ο Ιόνκα γράφτηκε σε εκκλησιαστική χορωδία όπου ξεχώρισε γρήγορα η πανέμορφη ψηλή φωνή, η οποία με την πάροδο του χρόνου εξελίχθηκε σε σπουδαία μπάσα φωνή.
Οι συγγενείς του Όσιπ Πετρόφ, από την πλευρά της μητέρας του (με το επίθετο Πετρόφ), ήταν έμποροι της 3ης συντεχνίας του Ελισαβετγκράντ. Σύμφωνα με αναφορές ήταν ελληνικής καταγωγής, όμως εκείνη την περίοδο είχαν εκρωσιστεί πλήρως.
Στα δεκατέσσερά του, ο Όσιπ έκανε ένα διάλειμμα από το τραγούδι καθώς ακολούθησε τον θείο του (αδελφό της μητέρας του) για να εργαστεί. Ο Κονσταντίν Πετρόφ ήταν πολύ αυστηρός. Ο Όσιπ αναγκαζόταν να κερδίζει το ψωμί του μέσω της σκληρής δουλειάς, δουλεύοντας μάλιστα κάποιες φορές και τη νύχτα. Ο θείος του θεωρούσε ότι η ενασχόλησή του με τη μουσική ήταν ανούσια. Ένα γεγονός, όμως, ανέτρεψε τις εξελίξεις: Στο σπίτι τους βρέθηκε ένας μουσικός διευθυντής, οποίος μόλις διαπίστωσε τις μουσικές ικανότητες του νεαρού, αποφάσισε να γίνει δάσκαλός του.
Ο Κονσταντίν Πετρόφ, όμως, απαγόρεψε στον νεαρό να παρακολουθεί μαθήματα μουσικής. Πολλές φορές μάλιστα έφτανε στο σημείο να του ασκεί σωματική βία, όταν τον έβρισκε να εξασκείται στη μουσική. Όμως, ο Όσιπ δεν το έβαζε κάτω.
Όσιπ Πετρόφ (1861)
Κάποια στιγμή ο θείος τού Όσιπ έφυγε για δύο χρόνια για υποθέσεις εμπορίου, αφήνοντας υπεύθυνο στη θέση του τον ανιψιό του. Τον Όσιπ τον χαρακτήριζε η καλοσύνη του η οποία δεν είχε θέση στον τομέα του εμπορίου. Ο Κονσταντίν Πετρόφ επέστρεψε την κατάλληλη στιγμή, πριν καταστρέψει την επιχείρησή του και έδιωξε τον Όσιπ και από τη δουλειά και από το σπίτι του.
Το 1826 ο Πετρόφ έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή του Ελισαβετγκράντ στην παράσταση του Αλεξάντρ Ζαχοφσκόι «Καζάκ-στιχοτβόρετς» και η επιτυχία του ήταν μεγάλη.
Έως το 1830 έκανε εμφανίσεις δε διάφορες περιοχές της επαρχίας. Το ταλέντο προσέλκυε το ενδιαφέρον πολλών ακροατών και ειδικών. Το καλοκαίρι του 1830, στο Κουρσκ, η φωνή του Πετρόφ τράβηξε το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη της όπερας της Αγίας Πετρούπολης Μ. Λέμπεντεφ. Έτσι, ο Πετρόφ συνέχιζε να αναδεικνύει το ταλέντο του στην Αγία Πετρούπολη.
Πορτρέτο του Κ. Μακόφσκι (1871), Κρατικό Μουσείο της Ρωσίας, Αγία Πετρούπολη
Τις επιτυχίες του τραγουδιστή παρακολουθούσε προσεκτικά ο συνθέτης Γκλίνκα. Ήταν εντυπωσιασμένος από την πλούσια φωνή με τις ηχητικές αποχρώσεις του Πετρόφ, η οποία συνδύαζε τη δύναμη βαριάς μπάσας φωνής με την κινητικότητα μιας ελαφριάς βαρύτονου. Έχοντας υπ' όψιν τις ικανότητες του Πετρόφ, ο Γκλίνκα έγραψε τον «Ιβάν Σουσάνιν» του.
Στις 27 Νοεμβρίου 1836 ήταν η πρεμιέρα της όπερας του Γκλίνκα «Μια Ζωή για τον Τσάρο». Ήταν η σημαντικότερη στιγμή του Πετρόφ — ανέδειξε με εκπληκτικό τρόπο τον χαρακτήρα του Ρώσου πατριώτη.
Μέρος πίνακα, που παρουσιάστηκε στις 27 Νοεμβρίου 1861, αφιερωμένου στον Όσιπ Πέτροφ για την ερμηνεία του ρόλου του Σουσάνιν στην όπερα «Μια Ζωή για τον Τσάρο»
Ο Πετρόφ ερμήνευσε τον ρόλο του Σουσάνιν μόνο διακόσιες ενενήντα τρεις φορές! Ο ρόλος αυτός άνοιξε ένα νέο μονοπάτι στη ζωή του και πολλοί διάσημοι συνθέτες του πρότειναν να ερμηνεύσει καινούργιους ρόλους όπως ο Φάρλαφ στο έργο «Ρουσκάν και Λιουντμίλα» ή ο Μέλνικ στο έργο «Ρουσάλκα».
Όσιπ Πετρόφ, πρώτος ερμηνευτής του ρόλου του Σουσάνιν. Αγία Πετρούπολη, δεκαετία του '70
Ο γνωστός κριτικός της εποχής Βλαντίμιρ Στάσοφ θεωρούσε ότι η ερμηνεία του Πετρόφ στο ρόλο του Φάρλαφ αποτελούσε πρότυπο, το οποίο έπρεπε να ακολουθούν όλοι όσοι υποδύονταν αυτό το ρόλο.
Στις 4 Μαΐου 1856 ο Πετρόφ, για πρώτη φορά, ερμηνεύει το ρόλο του Μέλνικ στο έργο «Ρουσάλκα» του Νταργκομίσκι. Τη δεκαετία του '70 ερμηνεύει μία σειρά από ρόλους που έμειναν στην ιστορία όπως ο Ιβάν Γκρόζνι («Πσκοβιτιάνκα») και ο Βαρλαάμ («Μπορίς Γκουντούνοφ»).
Ο Πετρόφ (δεξιά) στο ρόλο του Βαρλαάμ (1873)
Μέχρι το τέλος της ζωής του ο Πετρόφ δεν εγκατέλειψε τη σκηνή. Τον Απρίλιο του 1876 γιορτάστηκε η 50χρονη καριέρα του Πετρόφ. Του απονεμήθηκε χρυσό μετάλλιο από τον αυτοκράτορα και ένα δάφνινο στεφάνι, στο κάθε φύλλο του οποίου ήταν χαραγμένη κάθε μία από τις όπερες στις οποίες τραγούδησε.
Μπριουλόφ. Πορτρέτο της τραγουδίστριας Άννα Βορομπιόβα (1841)
Ο Πετρόφ παντρεύτηκε την Άννα Βορομπιόβα, η οποία επίσης ήταν διακεκριμένη τραγουδίστρια της όπερας.
Κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Σμόλενσκ. Τη δεκαετία του '30 του 20ού αιώνα η σορός του μεταφέρθηκε στη Λαύρα του Αλέξανδρου Νιέφσκι στην Αγία Πετρούπολη, όπου βρίσκονται θαμμένοι όλες οι γνωστές προσωπικότητες των καλών τεχνών.
Ο τάφος του Πετρόφ στη Λαύρα του Αλέξανδρου Νιέφσκι στην Αγία Πετρούπολη
Για τη σύνταξη της βιογραφίας χρησιμοποιήθηκε υλικό από τη ρωσική έκδοση της ιστοσελίδας www.rusgreek.ru.
